Uchwycić poranek

Ciągle mi się śnisz wilgocią

Poranną rosą skraplającą się w oczach

tuż pod pierzastą pościelą

jestem senna ale wciąż czuję

miękkość twoich słów

Pogubiły się opuszki naszych palców

po drugiej stronie lamówki

śmiało uznaję że wiem

czym jest samotność 

z widokiem na kołdrę

lub na kolejny dzień

Znasz mnie przecież

na dobre i na życie

na sielskość i miłość

po skrawek 

cóż może bardziej odzwierciedlać kawałek nieba

niż kromka chleba zjedzona wspólnie o poranku?